beznamiętny

beznamiętny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɨ], AS: [beznãmʹi ̯ẽntny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pozbawiony emocji, emocjonalnego zaangażowania; obojętny, chłodny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	beznamiętny		beznamiętna	beznamiętne	beznamiętni	beznamiętne
dopełniacz	beznamiętnego		beznamiętnej	beznamiętnego	beznamiętnych
celownik	beznamiętnemu		beznamiętnej	beznamiętnemu	beznamiętnym
biernik	beznamiętnego	beznamiętny	beznamiętną	beznamiętne	beznamiętnych	beznamiętne
narzędnik	beznamiętnym		beznamiętną	beznamiętnym	beznamiętnymi
miejscownik	beznamiętnym		beznamiętnej	beznamiętnym	beznamiętnych
wołacz	beznamiętny		beznamiętna	beznamiętne	beznamiętni	beznamiętne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) – Niestety, nie zdał Pan. – oznajmił egzaminator beznamiętnym głosem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bezemocjonalny, obojętny, chłodny, opanowany, bezceremonialny

antonimy:

(1.1) empatyczny, ludzki, współczujący

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. beznamiętnie

rzecz. beznamiętność

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) impassive, emotionless, indifferent, neutral, stoic, insensible
• hiszpański: (1.1) impasible, desapasionado, frío
• niemiecki: (1.1) leidenschaftslos, gleichgültig
• rosyjski: (1.1) бесстрастный

źródła: