bezkarność

bezkarność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pozostawanie bez ukarania

(1.2) uchodzenie przewinień bez kary, brak obaw przed ukaraniem

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bezkarność
dopełniacz	bezkarności
celownik	bezkarności
biernik	bezkarność
narzędnik	bezkarnością
miejscownik	bezkarności
wołacz	bezkarności

przykłady:

(1.1) Dając dziecku autonomię, nie myl jej nigdy z bezkarnością.

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) całkowita bezkarność • zapewniać / zapewnić bezkarność

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bezkarny

przysł. bezkarnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) impunity
• białoruski: (1.1) беспакаранасць ż, бяскарнасць ż; (1.2) беспакаранасць ż, бяскарнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) бескараннасьць ż, бяскарнасьць ż; (1.2) бескараннасьць ż, бяскарнасьць ż
• hiszpański: (1.1) impunidad ż; (1.2) impunidad ż
• kazachski: (1.1) жазасыздық
• nowogrecki: (1.1) ατιμωρησία ż; (1.2) ατιμωρησία ż
• rosyjski: (1.1) безнаказанность ż; (1.2) безнаказанность ż
• ukraiński: (1.1) безкарність ż; (1.2) безкарність ż

źródła: