autodydaktyczny

autodydaktyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌawtɔdɨdakˈtɨʧ̑nɨ], AS: [au̯todydaktyčny], zjawiska fonetyczne: u → ł • akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. pedag. związany z autodydaktyką lub autodydaktą

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	autodydaktyczny		autodydaktyczna	autodydaktyczne	autodydaktyczni	autodydaktyczne
dopełniacz	autodydaktycznego		autodydaktycznej	autodydaktycznego	autodydaktycznych
celownik	autodydaktycznemu		autodydaktycznej	autodydaktycznemu	autodydaktycznym
biernik	autodydaktycznego	autodydaktyczny	autodydaktyczną	autodydaktyczne	autodydaktycznych	autodydaktyczne
narzędnik	autodydaktycznym		autodydaktyczną	autodydaktycznym	autodydaktycznymi
miejscownik	autodydaktycznym		autodydaktycznej	autodydaktycznym	autodydaktycznych
wołacz	autodydaktyczny		autodydaktyczna	autodydaktyczne	autodydaktyczni	autodydaktyczne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) samokształceniowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autodydakta m, autodydaktyka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. autodydaktyka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) self-taught, autodidactic
• czeski: (1.1) autodidaktický
• duński: (1.1) autodidaktisk
• francuski: (1.1) autodidacte
• słowacki: (1.1) autodidaktický

źródła: