antroponimia

antroponimia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌãntrɔpɔ̃ˈɲĩmʲja], AS: [ãntropõńĩmʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. nauka o antroponimach, dział onomastyki; zob. też antroponimia w Wikipedii

(1.2) jęz. nazewnictwo osobowe, przedmiot badań (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	antroponimia
dopełniacz	antroponimii
celownik	antroponimii
biernik	antroponimię
narzędnik	antroponimią
miejscownik	antroponimii
wołacz	antroponimio

przykłady:

(1.2) Profesor był znanym specjalistą w zakresie białoruskiej i ukraińskiej antroponimii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) antroponomastyka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) onomastyka

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. antroponim m

przym. antroponimiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) антрапаніміка m
• bułgarski: (1.1) антропонимия ż; (1.2) антропонимия ż
• hiszpański: (1.1) antroponimia ż; (1.2) antroponimia ż
• nowogrecki: (1.1) ανθρωπωνυμία ż
• słowacki: (1.1) antroponymia ż

źródła:

antroponimia (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ãn̦.tro.po.ˈnĩ.mja]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. antroponimia (nauka)

(1.2) jęz. antroponimia (zbiór imion własnych osoby)

odmiana:

(1.1) blm

(1.2) lm antroponimias

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) estudio

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. antroponímico

związki frazeologiczne:

etymologia:

hiszp. antropo- + gr. -ωνυμία (-ōnymía) < gr. ὄνομα (ónoma) → imię

uwagi:

źródła: