acaecer

acaecer (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [a.ka.e.ˈθer]

IPA: [a.ka.e.ˈser] (dialekty z utożsamieniem s-z)

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) zdarzać się, mieć miejsce, stać się, zachodzić, zajść

odmiana:

(1.1) koniugacja II: czasownik nieregularny trzecioosobowy (terciopersonal), model agradecer

 

notas Rdzeń kończy się spółgłoską "c", która przybiera formę grupy liter "zc" przed głoską [a]
formas no personales	infinitivo		gerundio	participio
simples	acaecer		acaeciendo	acaecido
compuestas	haber acaecido		habiendo acaecido	—
formas personales
modo indicativo	tercera persona		modo subjuntivo	tercera persona
	singular	plural		singular	plural
presente	acaece	acaecen	presente	acaezca	acaezcan
pretérito imperfecto	acaecía	acaecían	pretérito imperfecto	acaeciera	acaecieran
pretérito perfecto simple	acaeció	acaecieron		acaeciese	acaeciesen
futuro simple	acaecerá	acaecerán	futuro simple	acaeciere	acaecieren
condicional simple	acaecería	acaecerían
tiempos compuestos pretérito perfecto compuesto ha acaecido han acaecido pretérito perfecto haya acaecido hayan acaecido pretérito pluscuamperfecto había acaecido habían acaecido pretérito pluscuamperfecto hubiera acaecido hubieran acaecido pretérito anterior hubo acaecido hubieron acaecido hubiese acaecido hubiesen acaecido futuro compuesto habrá acaecido habrán acaecido futuro compuesto hubiere acaecido hubieren acaecido condicional compuesto habría acaecido habrían acaecido

przykłady:

(1.1) A pesar de los percances acaecidos entre ellos durante el partido, los dos jugadores se dieron la mano. Al fin y al cabo nobleza obliga. → Mimo incydentów zaszłych między nimi podczas meczu obaj piłkarze podali sobie rękę. Koniec końców szlachectwo zobowiązuje.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ocurrir, suceder, pasar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. acaecimiento m

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.łac. accadiscĕre < łac. accidĕre

uwagi:

źródła: