absurdalny

absurdalny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌapsurˈdalnɨ], AS: [apsurdalny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie podlegający logicznemu wyjaśnieniu

(1.2) log. wewnętrznie sprzeczny

(1.3) pot. ogromny

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	absurdalny		absurdalna	absurdalne	absurdalni	absurdalne
dopełniacz	absurdalnego		absurdalnej	absurdalnego	absurdalnych
celownik	absurdalnemu		absurdalnej	absurdalnemu	absurdalnym
biernik	absurdalnego	absurdalny	absurdalną	absurdalne	absurdalnych	absurdalne
narzędnik	absurdalnym		absurdalną	absurdalnym	absurdalnymi
miejscownik	absurdalnym		absurdalnej	absurdalnym	absurdalnych
wołacz	absurdalny		absurdalna	absurdalne	absurdalni	absurdalne

przykłady:

(1.1) NFZ w absurdalny sposób rozlicza się ze szpitalami.

(1.3) Zapłaciłam za tę taksówkę absurdalną sumę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) absurdalne wymagania / wymogi • absurdalny humor • absurdalny pomysł / sposób

(1.3) absurdalna suma

synonimy:

(1.1) bezsensowny, bzdurny, niedorzeczny, nonsensowny, poroniony

(1.2) bezsensowny, niekoherentny, nielogiczny, niespójny, nonsensowny

(1.3) astronomiczny, groteskowy, horrendalny, niebotyczny

antonimy:

(1.2) koherentny, logiczny, spójny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absurd m, absurdzik m, absurdalność ż, absurdalizowanie n

czas. absurdalizować

przysł. absurdalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) absurd
• białoruski: (1.1) абсурдны; (1.2) абсурдны
• bułgarski: (1.1) абсурден; (1.2) абсурден
• czeski: (1.1) absurdní; (1.2) absurdní
• duński: (1.1) absurd
• esperanto: (1.1) sensenca
• hiszpański: (1.1) absurdo, irracional; (1.2) absurdo; (1.3) absurdo, descabellado, disparatado
• kaszubski: (1.1) bezmëslny, bezòbmëslny, nieòbmëslny, absurdny
• kataloński: (1.1) absurd; (1.2) absurd
• macedoński: (1.1) апсурден; (1.2) апсурден
• niemiecki: (1.1) absurd; (1.3) absurd
• nowogrecki: (1.1) παραλογικός, ανορθολογικός
• rosyjski: (1.1) абсурдный; (1.2) абсурдный
• słowacki: (1.1) absurdný; (1.2) absurdný
• turecki: (1.1) abes, saçma, absürd
• uzbecki: (1.1) bo'lmag'ur
• włoski: (1.1) assurdo

źródła: