| Uwaga |
|---|
Saloniki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Saloniki (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1) blp
przypadek liczba mnoga mianownik Saloniki dopełniacz Salonik celownik Salonikom biernik Saloniki narzędnik Salonikami miejscownik Salonikach wołacz Saloniki
- przykłady:
- (1.1) Najlepszą spanakopitę jadłem w Salonikach.
- (1.1) Kalojan był bułgarskim carem, który w 1207 r. oblegał z wojskiem Saloniki. Ponoć w nocy przed podjęciem decydującego szturmu zmarł on w tajemniczych okolicznościach. Saloniczanie przypisali to zdarzenie interwencji ich świętego patrona[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) przest. Tesaloniki; daw. Sołuń (hist. w kontekstach chrystianizacji Słowian i języka staro-cerkiewno-słowiańskiego)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. saloniczanin mos, saloniczanka ż
- hist. tesaloniczanin mos, tesaloniczanka ż, Tesaloniki mos
- przym. salonicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) gr. Σαλονίκη < gr. Θεσσαλονίκη (Thessaloníki)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Thessaloniki, Salonica
- baskijski: (1.1) Tesalonika
- czeski: (1.1) Soluň ż
- francuski: (1.1) Thessalonique ż
- hiszpański: (1.1) Salónica ż, Tesalónica ż
- islandzki: (1.1) Þessaloniki, Saloníka
- niemiecki: (1.1) Thessaloniki
- nowogrecki: (1.1) Θεσσαλονίκη ż
- rosyjski: (1.1) Салоники, Фессалоники
- słowacki: (1.1) Solún m
- włoski: (1.1) Salonicco ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 143.
- ↑ Łemkowie w historii i kulturze Karpat, cz. 2, s. 309, pod redakcją Jerzego Czajkowskiego, Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, 1994.