Faun

Faun (język polski)

Faun (1.1)

wymowa:

IPA: [fawn], AS: [fau̯n], zjawiska fonetyczne: u → ł 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

(1.1) mit. staroitalski bóg płodności o pół koziej posturze, bóstwo lasów górskich, opiekun pasterzy, który darzy płodnością ich stada i uczy uprawy roli; zob. też Faun w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) W mitologii rzymskiej odpowiednikiem Pana był Faun.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Faunus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fauna ż, faun

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Faunus

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) Fauno m
• niemiecki: (1.1) Faun m
• nowogrecki: (1.1) Φαύνος m

źródła:

Faun (język niemiecki)

Faun (1.1)

wymowa:

​

IPA: [faʊ̯n]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mit. Faun

odmiana:

(1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Faun	die Faune
dopełniacz	des Fauns des Faunes	der Faune
celownik	dem Faun przest. dem Faune	den Faunen
biernik	den Faun	die Faune

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. faunisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Faun (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) mit. gr. Faun

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Faun
dopełniacz	Fauna
celownik	Faunovi
biernik	Fauna
miejscownik	Faunovi
narzędnik	Faunom

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. faun m

przym. faunovský, faunský

przysł. faunovsky, faunsky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: