τυφλός

τυφλός (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ti.'flos]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ślepy, niewidomy

(1.2) przen. ślepy, zaślepiony, bezwolny

(1.3) ślepy, zamknięty, bez wyjścia

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) ślepy

odmiana:

(1.1-3) P1

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) αόμματος, στραβός

(1.2) άλογος, παράλογος

(1.3) αδιέξοδος

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. τύφλα ż, τυφλαμάρα ż, τύφλωση ż, τυφλό n, τυφλή ż

czas. τυφλώνω

przym. εκτυφλωτικός, τυφλωτικός

przysł. τύφλα, τυφλά

tem. słow. τυφλο-

związki frazeologiczne:

η δικαιοσύνη είναι τυφλή → sprawiedliwość jest ślepa

ο έρωτας είναι τυφλός → miłość jest ślepa

στα τυφλά → po omacku

στη χώρα των τυφλών βασιλεύει ο μονόφθαλμος / στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος → pomiędzy ślepymi jednooki królem

etymologia:

gr. τυφλός

uwagi:

źródła:

τυφλός (język starogrecki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ślepy, niewidomy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: