żongler

żongler (język polski)

żongler (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʒɔ̃ŋɡlɛr], AS: [žõŋgler], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) artysta cyrkowy żonglujący różnymi przedmiotami; zob. też żongler (artysta cyrkowy) w Wikipedii

(1.2) muzykant, śpiewak i tancerz w średniowieczu; zob. też żonglerzy w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żongler	żonglerzy
dopełniacz	żonglera	żonglerów
celownik	żonglerowi	żonglerom
biernik	żonglera	żonglerów
narzędnik	żonglerem	żonglerami
miejscownik	żonglerze	żonglerach
wołacz	żonglerze	żonglerzy

przykłady:

(1.1) Oprócz połykaczy ognia na pokazie wystąpili też żonglerzy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żonglerstwo n, żonglowanie n, pożonglowanie n

forma żeńska żonglerka ż

czas. żonglować ndk., pożonglować dk.

przym. żonglerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. jongleur

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) juggler
• czeski: (1.1) žonglér m
• duński: (1.1) jonglør w
• esperanto: (1.1) ĵonglisto
• fiński: (1.1) jonglööri
• francuski: (1.1) jongleur m
• kataloński: (1.1) malabarista m
• łaciński: (1.1) ventilator m
• niemiecki: (1.1) Jongleur m
• rosyjski: (1.1) жонглёр m
• sanskryt: (1.1) वातिक
• serbsko-chorwacki: (1.1) žongler m
• turecki: (1.1) jonglör
• węgierski: (1.1) zsonglőr

źródła: