świeczka

świeczka (język polski)

świeczki (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈɕfʲjɛʧ̑ka], AS: [śfʹi ̯ečka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: świeca

(1.2) mała lub cienka świeca

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świeczka	świeczki
dopełniacz	świeczki	świeczek
celownik	świeczce	świeczkom
biernik	świeczkę	świeczki
narzędnik	świeczką	świeczkami
miejscownik	świeczce	świeczkach
wołacz	świeczko	świeczki

przykłady:

(1.1) Kiedy umarła, setki świeczek na jej grobie stawiali, Żydzi i nie Żydzi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. świeca ż, świecznik m

zdrobn. świeczuszka ż

przym. świecowy, świetlny

związki frazeologiczne:

chodzi jakby świeczkę zeżarł • konaj, mężu, konaj, bo świeczka pożyczona • Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek • świeczki w oczach stanęły

etymologia:

pol. świeca + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• jidysz: (1.2) ליכט ż/n (licht)
• ukraiński: (1.1) свічка ż; (1.2) свічка ż
• wilamowski: (1.1) łihtła n, łichtła n

źródła: