samotność

samotność (język polski)

wymowa:

IPA: [sãˈmɔtnɔɕʨ̑], AS: [sãmotność], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) życie w odosobnieniu, z dala od innych ludzi

(1.2) uczucie braku bliskich osób

odmiana:

(1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	samotność
dopełniacz	samotności
celownik	samotności
biernik	samotność
narzędnik	samotnością
miejscownik	samotności
wołacz	samotności

przykłady:

(1.1) O Boże, po siedmiu latach samotności, okręt tak blisko!

(1.2) Przy kieliszku walczyła ze swą samotnością.

składnia:

kolokacje:

(1.1) samotność dokucza

(1.2) odczuwać samotność • cierpieć na samotność • walczyć z samotnością • uporać się z samotnością

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. samotny, sam

przysł. samotnie, samotno

rzecz. samotnik m, samotnia ż, sam mrz, samosia ż, samotnictwo n, osamotnienie n

zaim. sam

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) retirement; (1.2) loneliness, solitude
• białoruski: (1.1) адзінота ż; (1.2) адзінота ż
• duński: (1.1) ensomhed w; (1.2) ensomhed w
• esperanto: (1.1) soleco; (1.2) soleco
• fiński: (1.2) yksinäisyys
• francuski: (1.1) solitude ż; (1.2) solitude ż
• hiszpański: (1.1) soledad ż, retiro m; (1.2) soledad ż
• łotewski: (1.2) vientulība ż
• niemiecki: (1.1) Einsamkeit ż; (1.2) Einsamkeit ż
• nowogrecki: (1.1) μοναξιά ż; (1.2) μοναξιά ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.2)
• pruski: (1.1) ainaseīlingisku ż
• rosyjski: (1.1) одиночество n; (1.2) одиночество n
• tybetański: (1.1) དབེན་པ
• ukraiński: (1.1) самотність ż; (1.2) самотність ż

źródła: