dwujęzyczność

dwujęzyczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. posługiwanie się dwoma językami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dwujęzyczność
dopełniacz	dwujęzyczności
celownik	dwujęzyczności
biernik	dwujęzyczność
narzędnik	dwujęzycznością
miejscownik	dwujęzyczności
wołacz	dwujęzyczności

przykłady:

(1.1) Ten wrzesień na przykład jest pomyślany po to, by pokazać na rozmaite sposoby niemiecko-łużycką dwukulturalność i naturalną dwujęzyczność miasta.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bilingwizm

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wielojęzyczność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dwujęzyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bilingualism
• baskijski: (1.1) elebitasun
• białoruski: (1.1) двухмоўе n, білінгвізм ż
• estoński: (1.1) kakskeelsus, bilingvism
• francuski: (1.1) bilinguisme m
• ido: (1.1) bilingueso
• interlingua: (1.1) bilinguismo
• kazachski: (1.1) қостілділік (qostildilik)
• łotewski: (1.1) divvalodība ż
• niemiecki: (1.1) Zweisprachigkeit ż
• rosyjski: (1.1) двуязычие n
• słowacki: (1.1) dvojjazyčnosť ż, bilingvizmus m
• słoweński: (1.1) bilingvizem m
• szwedzki: (1.1) tvåspråkighet w
• ukraiński: (1.1) двомовність ż

źródła: