zootechnika

zootechnika (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzɔːˈtɛxʲɲika], AS: [z•oteχʹńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• dł. sam.• akc. na 3 syl.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauka o hodowli zwierząt domowych; zob. też zootechnika w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zootechnika
dopełniacz	zootechniki
celownik	zootechnice
biernik	zootechnikę
narzędnik	zootechniką
miejscownik	zootechnice
wołacz	zootechniko

przykłady:

(1.1) Zootechnikę można studiować na uczelniach publicznych w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zootechnik m

przym. zootechniczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• asturyjski: (1.1) ganadería ż
• białoruski: (1.1) заатэхнія ż, заатэхніка ż
• esperanto: (1.1) zootekniko
• francuski: (1.1) zootechnie ż
• hiszpański: (1.1) zootecnia ż
• litewski: (1.1) zootechnika ż
• nowogrecki: (1.1) ζωοτεχνία ż
• rosyjski: (1.1) зоотехника ż
• ukraiński: (1.1) зоотехніка ż, зоотехнія ż
• włoski: (1.1) zootecnia ż

źródła:

zootechnika (język litewski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zootechnika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zootechnikas, zootechnikė

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: