wzrok

wzrok (język polski)

badanie wzroku (1.1)

wzrok (1.2)

wymowa:

IPA: [vzrɔk], AS: [vzrok]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zmysł umożliwiający patrzenie, widzenie; zdolność do postrzegania rzeczywistości za pomocą oczu; zob. też wzrok w Wikipedii

(1.2) pot. czyjeś spojrzenie

odmiana:

(1.1-2) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wzrok
dopełniacz	wzroku
celownik	wzrokowi
biernik	wzrok
narzędnik	wzrokiem
miejscownik	wzroku
wołacz	wzroku

przykłady:

(1.1) Noszę okulary, ponieważ mam wadę wzroku.

(1.1) Badałem wzrok miesiąc temu.

(1.2) Mój wzrok mimochodem padł na kuszące słodycze na wystawie sklepu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mieć dobry / doskonały / zły / słaby wzrok • stracić / odzyskać wzrok • psuć wzrok

synonimy:

(1.1) widzenie

(1.2) spojrzenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wzrokowiec m

zdrobn. wzroczek m

przym. wzrokowy

przysł. wzrokowo

związki frazeologiczne:

bazyliszkowy wzrok • obrzucić wzrokiem • sięgać wzrokiem • sokoli wzrok

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) eyesight, vision; (1.2) look, glance, gaze
• baskijski: (1.1) ikusmen
• białoruski: (1.1) зрок m; (1.2) погляд m, позірк m, pot. зрок m
• bułgarski: (1.1) зрение n; (1.2) поглед m
• czeski: (1.1) zrak m; (1.2) pohled m
• dolnołużycki: (1.1) wiźenje n
• duński: (1.1) syn n
• esperanto: (1.1) vidado; (1.2) vido, rigardo
• francuski: (1.1) vue ż; (1.2) regard m
• hiszpański: (1.1) vista ż
• jidysz: (1.1) ראיה ż (rie)
• łotewski: (1.1) redze ż
• niemiecki: (1.1) Sehvermögen n
• nowogrecki: (1.1) όραση ż
• rosyjski: (1.1) зрение n; (1.2) взгляд m
• rumuński: (1.1) vedere ż; (1.2) privire ż
• słowacki: (1.1) zrak m; (1.2) pohľad m
• ukraiński: (1.1) зір m; (1.2) погляд m
• węgierski: (1.1) látás
• włoski: (1.1) vista ż; (1.2) sguardo m

źródła: