wokalizacja

wokalizacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɔkalʲiˈzaʦ̑ʲja], AS: [vokalʹizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. proces, w którym półsamogłoska lub samogłoska zredukowana przekształca się w samogłoskę

(1.2) muz. dodanie śpiewu do utworu muzycznego

(1.3) jęz. oznaczenie samogłosek za pomocą specjalnych znaków diakrytycznych w językach takich jak arabski czy hebrajski (odpowiednio harakat i niqqud)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wokalizacja	wokalizacje
dopełniacz	wokalizacji	wokalizacji / przest. wokalizacyj
celownik	wokalizacji	wokalizacjom
biernik	wokalizację	wokalizacje
narzędnik	wokalizacją	wokalizacjami
miejscownik	wokalizacji	wokalizacjach
wołacz	wokalizacjo	wokalizacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wokalista m, wokalistka ż, wokaliza ż, wokalizm mrz, wokalistyka ż

czas. wokalizować

przym. wokalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. vocalisation

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) вакалізацыя ż; (1.2) вакалізацыя ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) вокалізацыя ż; (1.2) вокалізацыя ż
• rosyjski: (1.1) вокализация ż; (1.2) вокализация ż
• ukraiński: (1.1) вокалізація ż; (1.2) вокалізація ż

źródła: