verbum deponens

verbum deponens (użycie wyrażenia obcego w języku polskim)

wymowa:

‹werbum deponens›, IPA: [ˈvɛrbũm dɛˈpɔ̃nɛ̃w̃s], AS: [verbũm depõnẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) gram. czasownik, który przyjmuje formę strony biernej, ale ma znaczenie czynne lub zwrotne; zob. też czasownik łaciński w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	verbum deponens	verba deponentia
dopełniacz	verbum deponens	verba deponentia
celownik	verbum deponens	verba deponentia
biernik	verbum deponens	verba deponentia
narzędnik	verbum deponens	verba deponentia
miejscownik	verbum deponens	verba deponentia
wołacz	verbum deponens	verba deponentia

przykłady:

(1.1) „Nascor” (rodzić się) i „morior” (umierać) to verba deponentia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. verbum deponens

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) deponent verb
• francuski: (1.1) verbe déponent m
• hiszpański: (1.1) verbo deponente m
• nowogrecki: (1.1) αποθετικό ρήμα n

źródła:

verbum deponens (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) gram. verbum deponens

odmiana:

(1.1) verb|um, ~i (deklinacja II) + deponen|s, ~tis (deklinacja III) (związek zgody)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. verbum + deponens

uwagi:

źródła: