trynitarz

trynitarz (język polski)

herb trynitarzy (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Jana z Matty; zob. też trynitarze w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trynitarz	trynitarze
dopełniacz	trynitarza	trynitarzy
celownik	trynitarzowi	trynitarzom
biernik	trynitarza	trynitarzy
narzędnik	trynitarzem	trynitarzami
miejscownik	trynitarzu	trynitarzach
wołacz	trynitarzu	trynitarze

przykłady:

(1.1) Od kogo ten trynitarz dostał bukiet róż?

(1.1) Zadaniem trynitarzy było wykupowanie niewolników chrześcijańskich z rąk muzułmanów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) brat / ojciec trynitarz • charyzmat / habit / klasztor / parafia / nowicjat / postulat / konwent / prowincja / herb trynitarzy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zakonnik, osoba konsekrowana

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

forma żeńska trynitarianka ż

przym. trynitarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. trinitas → trójca (Trójca Święta)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Trinitarian

źródła: