trójkątny

trójkątny (język polski)

wymowa:

IPA: [trujˈkɔ̃ntnɨ], AS: [trui ̯kõntny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący trójkąta (figury geometrycznej)

(1.2) mający kształt podobny do trójkąta (figury geometrycznej)

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	trójkątny		trójkątna	trójkątne	trójkątni	trójkątne
dopełniacz	trójkątnego		trójkątnej	trójkątnego	trójkątnych
celownik	trójkątnemu		trójkątnej	trójkątnemu	trójkątnym
biernik	trójkątnego	trójkątny	trójkątną	trójkątne	trójkątnych	trójkątne
narzędnik	trójkątnym		trójkątną	trójkątnym	trójkątnymi
miejscownik	trójkątnym		trójkątnej	trójkątnym	trójkątnych
wołacz	trójkątny		trójkątna	trójkątne	trójkątni	trójkątne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trójkąt m, trójkącik m

przysł. trójkątnie

przym. trójkątowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) triangular, triangulate; (1.2) triangular
• baskijski: (1.2) triangeluar
• białoruski: (1.1) трохвугольны; (1.2) трохвугольны
• duński: (1.2) trekantet, triangulær
• francuski: (1.1) triangulaire; (1.2) triangulaire
• kataloński: (1.1) triangular; (1.2) triangular
• norweski (bokmål): (1.2) trekantet, trekanta, triangulær
• norweski (nynorsk): (1.2) trekanta, triangulær
• rosyjski: (1.1) треугольный; (1.2) треугольный
• szwedzki: (1.1) trekantig; (1.2) trekantig
• ukraiński: (1.1) трикутний; (1.2) трикутний

źródła: