syntagma

syntagma (język polski)

wymowa:

IPA: [sɨ̃nˈtaɡma], AS: [sỹntagma], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. grupa powiązanych gramatycznie i syntaktycznie słów, które mogą stanowić część zdania, np. podmiot, przydawkę, orzeczenie albo samodzielnie tworzą zdania bądź równoważniki zdań; zob. też syntagma w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	syntagma	syntagmy
dopełniacz	syntagmy	syntagm
celownik	syntagmie	syntagmom
biernik	syntagmę	syntagmy
narzędnik	syntagmą	syntagmami
miejscownik	syntagmie	syntagmach
wołacz	syntagmo	syntagmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Syntagma ż

przym. syntagmatyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. σύνταγμα → konstytucja

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) syntagma
• baskijski: (1.1) sintagma
• bułgarski: (1.1) синтагма ż
• francuski: (1.1) syntagme m
• hiszpański: (1.1) sintagma m
• niemiecki: (1.1) Syntagma n
• nowogrecki: (1.1) σύνταγμα n
• rosyjski: (1.1) синтагма ż
• słowacki: (1.1) syntagma ż
• ukraiński: (1.1) синтагма ż

źródła:

syntagma (język angielski)

wymowa:

bryt. (RP) enPR: sĭntăgʹmə, IPA: /sɪnˈtæɡmə/ X-SAMPA: /sIn"t{gm@/

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) jęz. syntagma

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

syntagma (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. syntagma

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. syntagmatický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: