symulakr

symulakr (język polski)

wymowa:

IPA: [sɨ̃ˈmulakr̥], AS: [sỹmulakr̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) byt, rzecz lub pojęcie udawane, nieprawdziwe, wykreowane przez symulowanie; takie, które nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości; zob. też symulakr w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	symulakr	symulakry
dopełniacz	symulakra	symulakrów
celownik	symulakrowi	symulakrom
biernik	symulakr	symulakry
narzędnik	symulakrem	symulakrami
miejscownik	symulakrze	symulakrach
wołacz	symulakrze	symulakry

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symulakrum

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. symulakrum n, symulowanie n, symulacja ż, symulant m, symulantka ż, symulacjonizm m, symulacjonista m, symulacjonistka ż

czas. symulować ndk.

przym. symulacyjny, symulakrowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. simulacrum < łac. simulacrum → podobieństwo, pozór

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) simulacrum
• francuski: (1.1) simulacre m
• japoński: (1.1) シミュラクラ現象(シミュラクラげんしょう)
• włoski: (1.1) simulacro m

źródła: