sukmana

sukmana (język polski)

mężczyzna w sukmanie (1.1)

wymowa:

IPA: [sukˈmãna], AS: [sukmãna], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. długie męskie okrycie wierzchnie z sukna lub wełny, dołem rozszerzane, dawniej powszechnie noszone przez chłopów; zob. też sukmana w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sukmana	sukmany
dopełniacz	sukmany	sukman
celownik	sukmanie	sukmanom
biernik	sukmanę	sukmany
narzędnik	sukmaną	sukmanami
miejscownik	sukmanie	sukmanach
wołacz	sukmano	sukmany

przykłady:

(1.1) Kościuszko przedstawiany był najczęściej jako bohater spod Racławic, w sukmanie i czapce krakusce, często na galopującym koniu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) chłopska sukmana • odświętna sukmana • sukmana z białego sukna

synonimy:

(1.1) siermięga, reg. sierak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kierezja

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. suknia ż

związki frazeologiczne:

bliższa koszula ciału niż sukmana

etymologia:

kontaminacja pol. sukno oraz st.pol. czekman < kipczackie čekman → sukno, ubranie

por. ukr. чекман i ukr. чекмінь, ros. чекмень, białor. чэкмень i białor. чакмень, węg. szokmány

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sukmana
• bułgarski: (1.1) сукман m
• jidysz: (1.1) ראָק m
• niemiecki: (1.1) Sukmana ż, Tuchrock m, Bauernrock m, Bauernkittel m
• rosyjski: (1.1) сукмана ż
• ukraiński: (1.1) сукмана ż

źródła: