spostrzec

spostrzec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈspɔsṭʃɛʦ̑], AS: [sposṭšec], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.

​

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) aspekt dokonany od: spostrzegać (zauważać)

(1.2) aspekt dokonany od: spostrzegać (uświadamiać sobie)

czasownik zwrotny spostrzec się

(2.1) aspekt dokonany od: spostrzegać się

odmiana:

przykłady:

(1.1) Opalony i przystojny, już w "cywilnym" stroju, z długą kopertówką pod pachą, lekko, prawie tańcząc, zmierzał do windy. Spostrzegłszy Irka, zatrzymał się i cofnął dwa kroki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spostrzeżenie n, spostrzeganie n

czas. postrzegać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: spostrzegać

(1.2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: spostrzegać

(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: spostrzegać się

• jidysz: (1.1) זען (zen)
• kaszubski: (1.1) spòstrzéc, pòstrzéc, zaùważëc; (1.2) spòstrzéc, pòstrzéc; (2.1) spòstrzéc sã
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)

źródła: