siewnik

siewnik (język polski)

siewnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɕɛvʲɲik], AS: [śevʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) roln. maszyna rolnicza służąca do wysiewu ziarna; zob. też siewnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siewnik	siewniki
dopełniacz	siewnika	siewników
celownik	siewnikowi	siewnikom
biernik	siewnik	siewniki
narzędnik	siewnikiem	siewnikami
miejscownik	siewniku	siewnikach
wołacz	siewniku	siewniki

przykłady:

(1.1) Rolnik użył siewnika do wysiewu ziarna rzepaku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siewca m, sianie n, posianie n, zasianie n, obsianie n, posiew m, siemię n, siew mrz

czas. siać ndk., posiać dk., zasiać dk., obsiać dk.

przym. siewny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. siać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) seeder, seed drill
• białoruski: (1.1) сеялка ż
• fiński: (1.1) kylvökone
• francuski: (1.1) semoir m
• hiszpański: (1.1) sembradora ż
• nowogrecki: (1.1) σπορέας m
• portugalski: (1.1) semeadeira ż, semeadora ż
• rosyjski: (1.1) сеялка ż
• ukraiński: (1.1) сівалка ż
• włoski: (1.1) seminatrice ż

źródła: