Uwaga |
---|
siedzieć na dupie
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
siedzieć na dupie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɕɛ̇ʥ̑ɛ̇ʨ̑ na‿ˈdupʲjɛ], AS: [śėʒ́ėć na‿dupʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• zestr. akc.• wym. warsz.• i → j
- znaczenia:
fraza czasownikowa nieprzechodnia niedokonana
- (1.1) wulg. przebywać w jakimś miejscu (zwykle w domu), nie opuszczając go[1]
- (1.2) wulg. nie buntować się, zgadzać się z czyimiś decyzjami, podporządkowywać się mimo wątpliwości[1]
- odmiana:
- (1.1-2) związek rządu, zob. siedzieć, "na dupie" nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Jest mi tu dobrze, siedzę na dupie i gadam o dupie Maryni z kumplami.
- (1.2) Nie krytykuj, nie podskakuj, siedź na dupie i przytakuj![2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) siedzieć cicho
- antonimy:
- (1.2) krytykować, podskakiwać
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) sedět na prdeli
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 79.
- ↑ powiedzenie polskie