sfinks

sfinks (język polski)

sfinks (1.1)

sfinksy (1.3)

wymowa:

IPA: [sfʲĩŋks], AS: [sfʹĩŋks], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) szt. hist. w starożytnym Egipcie: przedstawienie lwa z ludzką głową lub głową innego zwierzęcia; zob. też sfinks w Wikipedii

(1.2) przen. książk. osoba, która zachowuje się w tajemniczy sposób

(1.3) zool. bezwłosa rasa kota; zob. też sfinks (rasa kotów) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sfinks	sfinksy
dopełniacz	sfinksa	sfinksów
celownik	sfinksowi	sfinksom
biernik	sfinksa	sfinksy
narzędnik	sfinksem	sfinksami
miejscownik	sfinksie	sfinksach
wołacz	sfinksie	sfinksy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. sfinksowy

rzecz. Sfinks mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sphinx; (1.3) Sphynx
• baskijski: (1.1) esfinge
• duński: (1.1) sfinks w
• francuski: (1.1) sphinx m; (1.2) sphinx m
• hiszpański: (1.1) esfinge ż
• jidysz: (1.1) ספֿינקס (sfinks)
• kataloński: (1.1) esfinx ż
• łaciński: (1.1) sphinx ż
• rosyjski: (1.1) сфинкс m; (1.3) сфинкс m
• słowacki: (1.1) sfinga ż
• staroegipski: (1.1) (šspw)
• szwedzki: (1.1) sfinx w
• włoski: (1.1) sfinge ż; (1.3) Sphynx m

źródła: