saneczkarstwo

saneczkarstwo (język polski)

saneczkarstwo (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌsãnɛʧ̑ˈkarstfɔ], AS: [sãnečkarstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) sport. dyscyplina zaliczana do sportów zimowych, polegająca na zjeżdżaniu sankami z toru sztucznego lub naturalnego; zob. też saneczkarstwo w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	saneczkarstwo
dopełniacz	saneczkarstwa
celownik	saneczkarstwu
biernik	saneczkarstwo
narzędnik	saneczkarstwem
miejscownik	saneczkarstwie
wołacz	saneczkarstwo

przykłady:

(1.1) Pierwsze mistrzostwa Polski w saneczkarstwie odbyły się w 1930 roku w Krynicy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) saneczki, sport saneczkowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sanki nmos, saneczki nmos, sanie nmos, saneczkarz m, saneczkarka ż, sankarz m, sanna ż, sań nmos/ż

przym. saneczkarski, saneczkowy, sankowy, sanny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. bobsleje • skeleton

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) luge, sledging, tobogganing
• francuski: (1.1) sport de la luge
• kataloński: (1.1) luge ż
• niemiecki: (1.1) Rodeln, Schlittensport
• rosyjski: (1.1) бобслей

źródła: