rzepa

rzepa (język polski)

rzepa (1.1)

rzepa (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Brassica rapa subsp. rapa L., jeden z podgatunków kapusty właściwej o zgrubiałym korzeniu spichrzowym; zob. też rzepa w Wikipedii

(1.2) bot. roślina z podgatunku rzepy (1.1)

(1.3) spoż. jarzyna z korzenia rzepy (1.2)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzepa	rzepy
dopełniacz	rzepy	rzep
celownik	rzepie	rzepom
biernik	rzepę	rzepy
narzędnik	rzepą	rzepami
miejscownik	rzepie	rzepach
wołacz	rzepo	rzepy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) podgatunek

(1.2) roślina

(1.3) warzywo, jarzyna

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzepak m, rzep m, Rzepa m/ż, Rzepicha ż, rzepicha ż

zdrobn. rzepka ż

przym. rzepowy, rzepakowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) turnip
• arabski: (1.2) لفت m
• baskijski: (1.2) arbi; (1.3) arbi
• chickasaw: (1.2) tanap
• esperanto: (1.2) rapo
• hebrajski: (1.2) סלק m
• holenderski: (1.2) knolraap m/ż
• islandzki: (1.2) næpa ż
• łaciński: (1.1) Brassica rapa ż; (1.2) rapum n
• rosyjski: (1.2) репа ż, турнепс m
• starogrecki: (1.2) ῥάπυς ż
• szwedzki: (1.2) rova w
• tajski: (1.2) ผักกาด
• ujgurski: (1.2) لوبۇ
• ukraiński: (1.2) ріпа ż, турнепс m
• wilamowski: (1.2) riwa

źródła: