Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

runka

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

runka (język polski)

typy XVI-wiecznych runek (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈrũnka], AS: [rũnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. wojsk. drzewcowa broń, o trójdzielnym żeleźcu, podobnym do trójzęba, z długim grotem pośrodku i dwoma kolcami bocznymi odgiętymi do góry
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

runka (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) pot. masturbować się (tylko odnośnie mężczyzn)[1]
odmiana:
(1.1) att runka, runkar, runkade, runkat, runka!
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 926.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=runka&oldid=31921”