rtęć

rtęć (język polski)

rtęć (1.1)

wymowa:

IPA: [r̥tɛ̃ɲʨ̑], AS: [r̦tẽńć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Hg i liczbie atomowej 80; zob. też rtęć w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	rtęć
dopełniacz	rtęci
celownik	rtęci
biernik	rtęć
narzędnik	rtęcią
miejscownik	rtęci
wołacz	rtęci

przykłady:

(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma rtęć?

składnia:

kolokacje:

(1.1) słupek rtęci

synonimy:

(1.1) symbol. Hg, daw. merkuriusz, przen. żywe srebro

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pierwiastek

hiponimy:

holonimy:

(1.1) amalgamat

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rtęcica ż, rtęciówka ż, ortęć ż, metylortęć ż

przym. rtęciowy, rtęciawy

związki frazeologiczne:

etymologia:

płn. prasł. *rъtǫtь, dalsze pochodzenie niejasne

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mercury, quicksilver
• arabski: (1.1) زئبق m (ziʾbaq)
• baskijski: (1.1) merkurio, zilarbizi
• białoruski: (1.1) ртуць ż
• bułgarski: (1.1) живак m
• chorwacki: (1.1) živa ż
• czeski: (1.1) rtuť ż
• duński: (1.1) kviksølv n
• esperanto: (1.1) hidrargo
• farerski: (1.1) kviksilvur
• fiński: (1.1) elohopea
• francuski: (1.1) mercure ż
• fryzyjski: (1.1) kwik n
• hindi: (1.1) पारा
• hiszpański: (1.1) mercurio m
• islandzki: (1.1) kvikasilfur n
• karaimski: (1.1) тири кюмюш
• kataloński: (1.1) mercuri m
• koreański: (1.1) 수은 (suŭn)
• łaciński: (1.1) hydrargyrum n
• macedoński: (1.1) жива ż
• niemiecki: (1.1) Quecksilber n, Hydrargyrum n
• norweski (bokmål): (1.1) kvikksølv
• nowogrecki: (1.1) υδράργυρος m
• rosyjski: (1.1) ртуть ż
• sanskryt: (1.1) अमर
• serbski: (1.1) жива ż
• słowacki: (1.1) ortuť ż, živé striebro n
• słoweński: (1.1) živo srebro n
• starogrecki: (1.1) ὑδράργυρος m
• szwedzki: (1.1) kvicksilver n
• ukraiński: (1.1) ртуть ż
• węgierski: (1.1) higany
• włoski: (1.1) mercurio m

źródła: