rozbój

rozbój (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɔzbuj], AS: [rozbui ̯]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) praw. napad bandycki w celu ograbienia; zob. też rozbój w Wikipedii

(1.2) uprawianie grabieży

(1.3) przen. jawna niesprawiedliwość, wyzysk

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozbój	rozboje
dopełniacz	rozboju	rozbojów
celownik	rozbojowi	rozbojom
biernik	rozbój	rozboje
narzędnik	rozbojem	rozbojami
miejscownik	rozboju	rozbojach
wołacz	rozboju	rozboje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) rozbój z użyciem niebezpiecznego narzędzia • dokonać / dopuścić się rozboju • usiłowanie rozboju • ofiara / sprawca rozboju

(1.3) jawny rozbój

synonimy:

(1) grabież, rabunek

(1.3) bezprawie, granda, jawny wyzysk

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) napad

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozbójnik m, rozbójnictwo n

przym. rozbójniczy

związki frazeologiczne:

rozbój na prostej drodze • rozbój na równej drodze • rozbój w biały dzień

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) robbery; (1.2) robbery; (1.3) robbery
• arabski: (1.1) سطو m
• hiszpański: (1.1) saqueo m
• interlingua: (1.1) depredation
• szwedzki: (1.1) röveri n
• ukraiński: (1.1) розбій m
• włoski: (1.1) ruberia ż

źródła: