rękopis

rękopis (język polski)

rękopis (1.1)

wymowa:

IPA: [rɛ̃ŋˈkɔpʲis], AS: [rẽŋkopʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. tekst utworu (lub inny tekst) pisany ręcznie; zob. też rękopis w Wikipedii

(1.2) książk. maszynopis autorski przed publikacją

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rękopis	rękopisy
dopełniacz	rękopisu	rękopisów
celownik	rękopisowi	rękopisom
biernik	rękopis	rękopisy
narzędnik	rękopisem	rękopisami
miejscownik	rękopisie	rękopisach
wołacz	rękopisie	rękopisy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

skr. rkps lub rkp

(1.1) manuskrypt, autograf

antonimy:

(1.1) maszynopis, druk

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rękopiśmiennictwo n

przym. rękopiśmienny, rękopiśmienniczy, rękopisowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. rękopism < st.pol. rękopismo < pol. ręka + -o- + pismo, upodobnienie do wyrazów dziejopis, rysopis

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) manuscript, longhand, script, autograph
• arabski: (1.1) خط, مخطوطة
• baskijski: (1.1) eskuizkribu
• baszkirski: (1.1) ҡулъяҙма
• białoruski: (1.1) рукапіс m; (1.2) рукапіс m
• bułgarski: (1.1) ръкопис m; (1.2) ръкопис m
• esperanto: (1.1) manuskripto
• hiszpański: (1.1) manuscrito m
• kataloński: (1.1) manuscrit m
• kazachski: (1.1) қолжазба; (1.2) қолжазба
• litewski: (1.1) rankraštis
• nowogrecki: (1.1) χειρόγραφο n
• rosyjski: (1.1) рукопись ż; (1.2) рукопись ż
• szwedzki: (1.1) manuskript w
• ukraiński: (1.1) рукопис m; (1.2) рукопис m

źródła: