przedostatni

przedostatni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʃɛdɔˈstatʲɲi], AS: [pšedostatʹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) będący przed ostatnim elementem, drugi od końca

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	przedostatni		przedostatnia	przedostatnie	przedostatni	przedostatnie
dopełniacz	przedostatniego		przedostatniej	przedostatniego	przedostatnich
celownik	przedostatniemu		przedostatniej	przedostatniemu	przedostatnim
biernik	przedostatniego	przedostatni	przedostatnią	przedostatnie	przedostatnich	przedostatnie
narzędnik	przedostatnim		przedostatnią	przedostatnim	przedostatnimi
miejscownik	przedostatnim		przedostatniej	przedostatnim	przedostatnich
wołacz	przedostatni		przedostatnia	przedostatnie	przedostatni	przedostatnie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Pewny siebie mistrz kierownicy przyjechał przedostatni na metę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ostatek mrz, ostatki lm nmos

przym. ostatni, ostateczny

przysł. ostatnio, ostatecznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. przed + ostatni

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) penultimate, bryt. last but one, amer. next to last
• baskijski: (1.1) azken-aurreko, azken-aurren
• białoruski: (1.1) перадапошні
• czeski: (1.1) předposlední
• duński: (1.1) næstsidst
• esperanto: (1.1) antaŭlasta
• francuski: (1.1) avant-dernier, pénultième
• hiszpański: (1.1) penúltimo
• łaciński: (1.1) paenultimus, penultimus
• niemiecki: (1.1) vorletzte, zweitletzte
• nowogrecki: (1.1) προτελευταίος
• rosyjski: (1.1) предпоследний
• słowacki: (1.1) predposledný
• włoski: (1.1) penultimo

źródła: