podnośnik

podnośnik (język polski)

podnośnik (1.1)

podnośnik (1.1)

wymowa:

IPA: [pɔdˈnɔɕɲik], AS: [podnośńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. urządzenie do podnoszenia (bez względu na rozmiar)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	podnośnik	podnośniki
dopełniacz	podnośnika	podnośników
celownik	podnośnikowi	podnośnikom
biernik	podnośnik	podnośniki
narzędnik	podnośnikiem	podnośnikami
miejscownik	podnośniku	podnośnikach
wołacz	podnośniku	podnośniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. podnośnica ż, podnośnia ż, podniesieniowy m, podniosłość ż, podnoszenie n, podniesienie n

czas. podnosić ndk., podnieść dk.

przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły

przysł. podniośle

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) пад'ёмнік m
• hiszpański: (1.1) elevador m
• nowogrecki: (1.1) ανυψωτήρας m
• rosyjski: (1.1) подъёмник

źródła: