pitekantropus

pitekantropus (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. antrop. Pithecanthropus erectus Dubois, hominid z epoki środkowego plejstocenu, potrafiący posługiwać się ogniem; zob. też Homo erectus w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pitekantropus	pitekantropusy
dopełniacz	pitekantropusa	pitekantropusów
celownik	pitekantropusowi	pitekantropusom
biernik	pitekantropusa	pitekantropusy
narzędnik	pitekantropusem	pitekantropusami
miejscownik	pitekantropusie	pitekantropusach
wołacz	pitekantropusie	pitekantropusy

przykłady:

(1.1) To wcale nie pitekantropus jako pierwszy wyemigrował z afrykańskiej sawanny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pitekantrop

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) hominid

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pitekantrop mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

n.łac. pithecanthropus < gr. πίθηκος + ἄνθρωπος (píthikos + ánthrōpos) → małpa + człowiek

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pitekantrop

źródła: