pielęgniarz

pielęgniarz (język polski)

pielęgniarz (1.1)

wymowa:

IPA: [pʲjɛˈlɛ̃ŋʲɟɲaʃ], AS: [pʹi ̯elẽŋʹǵńaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• asynch. ę • i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pracownik służby zdrowia uprawniony do pielęgnowania chorych i do wykonywania prostszych zabiegów leczniczych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pielęgniarz	pielęgniarze
dopełniacz	pielęgniarza	pielęgniarzy
celownik	pielęgniarzowi	pielęgniarzom
biernik	pielęgniarza	pielęgniarzy
narzędnik	pielęgniarzem	pielęgniarzami
miejscownik	pielęgniarzu	pielęgniarzach
wołacz	pielęgniarzu	pielęgniarze

przykłady:

(1.1) W szpitalach pielęgniarze są pożądanymi pracownikami, ponieważ z reguły dysponują większą siłą fizyczną, niż pielęgniarki.

(1.1) Szybko wciągnął na siebie zielone ubranie pielęgniarza i zamknął szafkę w tym samym momencie, w którym otworzyły się drzwi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lekcew. łapiduch; gw. (Górny Śląsk) krankfoter

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pielęgniarstwo n

forma żeńska pielęgniarka ż

przym. pielęgniarski, pielęgnacyjny

przysł. pielęgnacyjnie

czas. pielęgnować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) nurse
• arabski: (1.1) ممرض
• baskijski: (1.1) erizain
• duński: (1.1) sygeplejer w, sygepasser w
• francuski: (1.1) infirmier m
• hiszpański: (1.1) enfermero m
• kataloński: (1.1) infermer m
• rosyjski: (1.1) медбрат m
• suahili: (1.1) mwuguzi
• włoski: (1.1) infermiere m

źródła: