pień

pień (język polski)

pień (1.1)

wymowa:

IPA: [pʲjɛ̇̃ɲ], AS: [pʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrewniała łodyga drzewa, nadziemna część drzewa bez gałęzi

(1.2) pszcz. (zasiedlona) rodzina pszczela (np. ul wraz ze znajdującymi się w nim pszczołami lub dzikie gniazdo)

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) D. lm od: zob. pienie

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(3.1) D. lm od: pienia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pień	pnie
dopełniacz	pnia	pni
celownik	pniowi	pniom
biernik	pień	pnie
narzędnik	pniem	pniami
miejscownik	pniu	pniach
wołacz	pniu	pnie

przykłady:

składnia:

(1.1) pień + D.

kolokacje:

(1.1) gruby / szeroki pień

synonimy:

(1.2) rodzina pszczela

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kłodzina

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pniak m, pniaczek m

zdrobn. pieniek m

przym. pienny

związki frazeologiczne:

głuchy jak pień • jakie drzewo, taki pień, jaki ociec, taki syn • na pniu • pień mózgu • wyciąć w pień

etymologia:

uwagi:

(1.1) forma C. lp: pniu jest niepoprawna

(1.1) forma D. lm: pniów jest niepoprawna

tłumaczenia:

• albański: (1.1) trung m
• angielski: (1.1) trunk, bole
• arabski: (1.1) جذع
• baskijski: (1.1) enbor
• białoruski: (1.1) пень m, ствол m
• czeski: (1.1) kmen m
• duński: (1.1) stamme w
• esperanto: (1.1) trunko
• fiński: (1.1) runko
• francuski: (1.1) tronc m
• hiszpański: (1.1) tronco m
• holenderski: (1.1) stam m
• islandzki: (1.1) bolur m, trjábolur m
• japoński: (1.1) 幹(みき)
• kazachski: (1.1) дің
• litewski: (1.1) liemuo m
• łaciński: (1.1) truncus m
• niemiecki: (1.1) Stamm m; (1.2) Bienenstock m
• nowogrecki: (1.1) κορμός m
• portugalski: (1.1) tronco m
• rosyjski: (1.1) ствол m
• rumuński: (1.1) trunchi n
• szwedzki: (1.1) stam w
• ukraiński: (1.1) стовбур m
• wilamowski: (1.1) štōm m, śtom m; (1.2) byjnśtök m, bejnśtök m
• włoski: (1.1) tronco m

źródła: