Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

pełnogłos

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

pełnogłos (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. występowanie w językach wschodniosłowiańskich grup „-oro-”, „-olo-”, „-ere-” i „-ele-”, którym w innych językach słowiańskich odpowiadają grupy z jedną samogłoską; zob. też pełnogłos w Wikipedii
(1.2) jęz. grupy „-oro-”, „-olo-”, „-ere-” i „-ele-”
odmiana:
(1.1-2) blm[1],
przykłady:
(1.1) Odłam wschodni, złożony z przodków językowych plemion wielkoruskich, ukraińskich i białoruskich wprowadził w tych połączeniach tzw. pełnogłos […][2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. полногласие[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło pełnogłos w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. III, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 428.
  2. Z. Klemensiewicz, T. Lehr-Spławiński, S. Urbańczyk, Gramatyka historyczna języka polskiego, Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1955, s. 31.