parkiet

parkiet (język polski)

parkiet (1.1)

parkiet (1.2)

parkiet (1.3)

parkiet (1.4)

parkiet (1.5)

wymowa:

IPA: [ˈparʲcɛt], AS: [parʹḱet], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) drewniane klepki na podłogi

(1.2) podłoga z drewnianych klepek (1.1)

(1.3) miejsce w restauracji lub kawiarni przeznaczone do tańca

(1.4) sala, w której odbywa się sesja giełdy papierów wartościowych

(1.5) część sali sportowej przeznaczona do gry w piłkę

(1.6) kratka z listewek przytwierdzana do odwrocia obrazu malowanego na desce dla zabezpieczenia jej przed paczeniem się

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	parkiet	parkiety
dopełniacz	parkietu	parkietów
celownik	parkietowi	parkietom
biernik	parkiet	parkiety
narzędnik	parkietem	parkietami
miejscownik	parkiecie	parkietach
wołacz	parkiecie	parkiety

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. parkieciarz m, parkieciarka ż, parkieciarnia ż, parkietówka ż, parkiecik mrz

czas. parkietować

przym. parkietowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) trading floor
• baskijski: (1.1) parket; (1.2) parket; (1.3) dantzaleku
• hiszpański: (1.1) parqué m; (1.2) parqué m; (1.3) pista de baile ż
• nowogrecki: (1.1) παρκέ n; (1.2) παρκέ n
• ukraiński: (1.1) паркет m; (1.2) паркет m

źródła: