oskarżyciel

oskarżyciel (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który oskarża

(1.2) praw. w procesie karnym osoba wnosząca do sądu akt oskarżenia przeciw komuś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oskarżyciel	oskarżyciele
dopełniacz	oskarżyciela	oskarżycieli
celownik	oskarżycielowi	oskarżycielom
biernik	oskarżyciela	oskarżycieli
narzędnik	oskarżycielem	oskarżycielami
miejscownik	oskarżycielu	oskarżycielach
wołacz	oskarżycielu	oskarżyciele
depr. M. i W. lm: (te) oskarżyciele

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) oskarżyciel publiczny / prywatny / posiłkowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.2) prokurator

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oskarżycielstwo n, oskarżenie n, oskarżony mos

forma żeńska oskarżycielka ż

przym. oskarżycielski

przysł. oskarżycielsko

czas. oskarżać, oskarżyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) accuser, impeacher; (1.2) prosecutor, the prosecution, accuser
• bengalski: (1.2) অভিশংসক
• białoruski: (1.1) абвінаваўца m; (1.2) абвінаваўца m
• chiński standardowy: (1.2) 原告
• czeczeński: (1.1) бехкевархо; (1.2) бехкевархо
• estoński: (1.1) süüdistaja
• fiński: (1.2) syyttäjä
• kazachski: (1.1) айыптаушы; (1.2) айыптаушы
• litewski: (1.1) kaltintojas m
• łotewski: (1.1) apsūdzētājs m
• macedoński: (1.1) обвинител
• mongolski: (1.2) яллагч
• ormiański: (1.2) դատախազ
• rosyjski: (1.1) обвинитель m
• walijski: (1.2) erlynydd m
• węgierski: (1.2) ügyész

źródła: