obosieczny

obosieczny (język polski)

obosieczny (1.1) topór

wymowa:

IPA: [ˌɔbɔˈɕɛʧ̑nɨ], AS: [obośečny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający ostrze z obu stron

(1.2) przen. niebezpieczny dla obu stron konfliktu, mogący zwrócić się przeciwko obu stronom

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	obosieczny		obosieczna	obosieczne	obosieczni	obosieczne
dopełniacz	obosiecznego		obosiecznej	obosiecznego	obosiecznych
celownik	obosiecznemu		obosiecznej	obosiecznemu	obosiecznym
biernik	obosiecznego	obosieczny	obosieczną	obosieczne	obosiecznych	obosieczne
narzędnik	obosiecznym		obosieczną	obosiecznym	obosiecznymi
miejscownik	obosiecznym		obosiecznej	obosiecznym	obosiecznych
wołacz	obosieczny		obosieczna	obosieczne	obosieczni	obosieczne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) obosieczny miecz / topór • obosieczna broń

(1.2) obosieczna broń

synonimy:

(1.1) dwusieczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) двухбаковавостры; (1.2) двухбакованебяспечны
• esperanto: (1.1) ambaŭtranĉa, rzad. ambaŭakra, t. duklinga
• hiszpański: (1.1) de doble filo, de dos filos; (1.2) de doble filo, de dos filos
• łaciński: (1.1) biceps
• nowogrecki: (1.1) δίκοπος; (1.2) δίκοπος
• rosyjski: (1.1) обоюдоострый; (1.2) обоюдоострый
• słowacki: (1.1) dvojsečný; (1.2) dvojsečný
• szwedzki: (1.1) tveeggad; (1.2) tveeggad

źródła: