oberwaniec

oberwaniec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba w podartym, obszarpanym ubraniu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oberwaniec	oberwańcy
dopełniacz	oberwańca	oberwańców
celownik	oberwańcowi	oberwańcom
biernik	oberwańca	oberwańców
narzędnik	oberwańcem	oberwańcami
miejscownik	oberwańcu	oberwańcach
wołacz	oberwańcu / oberwańcze	oberwańcy
depr. M. i W. lm: (te) oberwańce

przykłady:

(1.1) Na klatce stał jakiś oberwaniec, od którego zalatywało alkoholem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łachmyta, łapserdak, obdartus, obdrapaniec, obrzępała, obszarpaniec, szmaciarz

antonimy:

(1.1) elegancik, elegant

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rwać ndk., oberwać dk., obrywać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. oberwany + -iec

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) абадранец m (abadranec)
• litewski: (1.1) apdriskėlis m, nuskurėlis m
• wilamowski: (1.1) hoderlump m, sierga m
• włoski: (1.1) straccione m

źródła: