naramiennik

naramiennik (język polski)

naramienniki (1.1)

naramiennik (1.2) zbroi

wymowa:

IPA: [ˌnarãˈmʲjɛ̇̃ɲːik], AS: [narãmʹi ̯ė̃•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• gemin.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. umieszczony na ramieniu munduru pasek materiału, służący do zamocowania odznak stopni wojskowych lub innych odznak przynależności; zob. też naramiennik w Wikipedii

(1.2) wojsk. część zbroi osłaniająca ramię; zob. też naramiennik (zbroja) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	naramiennik	naramienniki
dopełniacz	naramiennika	naramienników
celownik	naramiennikowi	naramiennikom
biernik	naramiennik	naramienniki
narzędnik	naramiennikiem	naramiennikami
miejscownik	naramienniku	naramiennikach
wołacz	naramienniku	naramienniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) epolet, galon; pot. pagon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ramię n

przym. naramienny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. na + ramię + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) hombrera ż
• łaciński: (1.2) spinter n
• nowogrecki: (1.1) ωμίτης m

źródła:

Hasło naramiennik w: SJP.pl.