Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

mrugnąć

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

mrugnąć (język polski)

wymowa:
IPA[ˈmruɡnɔ̃ɲʨ̑], AS[mrugnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: mrugać
odmiana:
(1.1) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) Zapomniałem. – Trzy Kawki mrugnął do GeraltaDziewczęta dbają o linię[1]
(1.1) Tosiek objął plecy matki i spoza jej głowy mrugnął porozumiewawczo do Marty[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mruganie n, mrugnięcie n
czas. mrugać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: mrugać
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Miecz przeznaczenia, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Teresa Bojarska, Świtanie, przemijanie, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.