monokultura

monokultura (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɔ̃nɔkulˈtura], AS: [mõnokultura], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) system wieloletniego uprawiania tego samego gatunku roślin na określonym gruncie; zob. też monokultura w Wikipedii

(1.2) bot. roślina uprawiana w systemie (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	monokultura
dopełniacz	monokultury
celownik	monokulturze
biernik	monokulturę
narzędnik	monokulturą
miejscownik	monokulturze
wołacz	monokulturo

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	monokultura	monokultury
dopełniacz	monokultury	monokultur
celownik	monokulturze	monokulturom
biernik	monokulturę	monokultury
narzędnik	monokulturą	monokulturami
miejscownik	monokulturze	monokulturach
wołacz	monokulturo	monokultury

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. monokulturowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. mono- + kultura

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) monoculture
• białoruski: (1.1) монакультура ż
• bułgarski: (1.1) монокултура ż
• hiszpański: (1.1) monocultivo m
• nowogrecki: (1.1) μονοκαλλιέργεια ż
• rosyjski: (1.1) монокультура ż
• szwedzki: (1.1) monokultur w
• ukraiński: (1.1) монокультура ż

źródła: