miech

miech (język polski)

miech (1.1)

miech (1.2)

wymowa:

IPA: [mʲjɛx], AS: [mʹi ̯eχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. proste urządzenie do tłoczenia powietrza w instrumentach muzycznych, piecach

(1.2) fot. mechanizm harmonijkowego wysuwania obiektywu w starych aparatach fotograficznych

(1.3) daw. worek

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miech	miechy
dopełniacz	miecha	miechów
celownik	miechowi	miechom
biernik	miech	miechy
narzędnik	miechem	miechami
miejscownik	miechu	miechach
wołacz	miechu	miechy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) worek, wór, sakwa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. mieszek m

przym. miechowy, mieszkowy

związki frazeologiczne:

kupić kota w miechu

etymologia:

prasł. *měxъ

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) hauspo
• bułgarski: (1.1) мях m
• hiszpański: (1.1) fuelle m
• kataloński: (1.1) manxa ż
• niemiecki: (1.1) Blasebalg m
• ukraiński: (1.1) міх m; (1.2) міх m
• wilamowski: (1.1) błözbuölgi m, błȫzbuølki m, błözbaojtuł m

źródła:

miech (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) worek, wór

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: