mściciel

mściciel (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈm̥ʲɕʨ̑iʨ̑ɛl], AS: [m̦ʹśćićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba dokonująca zemsty, mszcząca się

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mściciel	mściciele
dopełniacz	mściciela	mścicieli
celownik	mścicielowi	mścicielom
biernik	mściciela	mścicieli
narzędnik	mścicielem	mścicielami
miejscownik	mścicielu	mścicielach
wołacz	mścicielu	mściciele

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mściwość ż, zemsta ż, pomsta ż

forma żeńska mścicielka ż

czas. mścić ndk., pomścić dk., pomstować ndk., zemścić się dk.

przym. mścicielski, mściwy

przysł. mściwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) avenger
• baskijski: (1.1) mendekatzaile
• białoruski: (1.1) мсцівец m
• czeski: (1.1) mstitel m
• francuski: (1.1) vengeur m
• hiszpański: (1.1) vengador m
• holenderski: (1.1) wreker m
• niemiecki: (1.1) Rächer m
• nowogrecki: (1.1) εκδικητής m
• rosyjski: (1.1) мститель m
• słowacki: (1.1) pomstiteľ m, przest. mstiteľ m
• starogrecki: (1.1) ἐκδικητής m
• szwedzki: (1.1) hämnare w
• ukraiński: (1.1) месник m

źródła: