lutet

lutet (język polski)

lutet (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈlutɛt], AS: [lutet]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Lu i liczbie atomowej 71; zob. też lutet w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	lutet
dopełniacz	lutetu
celownik	lutetowi
biernik	lutet
narzędnik	lutetem
miejscownik	lutecie
wołacz	lutecie

przykłady:

(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma lutet?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symbol. Lu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. lutetowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. lutetium < łac. Lutetia → łacińska nazwa Paryża używana w starożytności

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lutetium
• arabski: (1.1) لوتيشيوم
• baskijski: (1.1) lutezio
• białoruski: (1.1) лютэцый m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) лютэц m
• bułgarski: (1.1) лутеций m
• czeski: (1.1) lutecium n
• duński: (1.1) lutetium n
• esperanto: (1.1) lutecio
• francuski: (1.1) lutécium
• hiszpański: (1.1) lutecio m
• holenderski: (1.1) lutetium
• japoński: (1.1) ルテチウム (rutechiumu)
• jidysz: (1.1) לוטעציום
• kataloński: (1.1) luteci m
• łaciński: (1.1) lutetium n
• łotewski: (1.1) lutēcijs
• macedoński: (1.1) лутециум
• niemiecki: (1.1) Lutetium n
• nowogrecki: (1.1) λουτήτιο n
• rosyjski: (1.1) лютеций m
• rumuński: (1.1) luteciu
• słoweński: (1.1) lutecij
• szwedzki: (1.1) lutetium
• ukraiński: (1.1) лютецій m
• volapük: (1.1) lutetin
• włoski: (1.1) lutezio m

źródła: