Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kurdupel

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kurdupel (język polski)

wymowa:
​?/i, IPA: [kurˈdupɛl], AS: [kurdupel]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) posp. pogard. ktoś bardzo niski, krępy, przysadzisty
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkurdupelkurduple
dopełniaczkurduplakurdupli / kurduplów
celownikkurduplowikurduplom
biernikkurduplakurdupli / kurduplów
narzędnikkurduplemkurduplami
miejscownikkurduplukurduplach
wołaczkurduplukurduple
depr. M. i W. lm: (te) kurduple
przykłady:
(1.1) Synku, nie baw się z tym rudym kurduplem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) karzeł, kordupel; pot. grzdyl, karakan, konus, knypek, liliput, mikrus, pokurcz, pigmej; wulg. wypierdek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kurduplowatość ż
zdrobn. kurdupelek m
przym. kurduplowaty, kurduplasty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kurczyć + dupa[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło kurdupel w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 18, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 330.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=kurdupel&oldid=70105”