kurczę

kurczę (język polski)

kurczę (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkurʧ̑ɛ], AS: [kurče], zjawiska fonetyczne: denazal.

podział przy przenoszeniu wyrazu: kur•czę

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pisklę kury

wykrzyknik

(2.1) …wyrażający zdziwienie, zaskoczenie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kurczę	kurczęta
dopełniacz	kurczęcia	kurcząt
celownik	kurczęciu	kurczętom
biernik	kurczę	kurczęta
narzędnik	kurczęciem	kurczętami
miejscownik	kurczęciu	kurczętach
wołacz	kurczę	kurczęta

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) W kurniku są kury razem z kurczętami.

(2.1) O, kurczę! Zapomniałem, że za dwa dni mam egzamin.

składnia:

kolokacje:

(2.1) kurczę blade • kurczę pieczone

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) kurzę, kurziczka, kurzyczka, kurzynka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kurczak mzw, kurczaczek mzw, kura ż, kurnik mrz, kurczęcina ż

zdrobn. kurczątko n

przym. kurczęcy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. kurczak

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chick; (2.1) darn!, darn it!
• białoruski: (1.1) кураня n, куранё n
• esperanto: (1.1) kokido
• francuski: (1.1) poussin m; (2.1) mince!, (oh) la vache!, zut!
• hiszpański: (1.1) polluelo m, pollo m; (2.1) ¡jo! ¡me cachis!
• nowogrecki: (1.1) νεοσσός m; (2.1) αμάν!
• perski: (1.1) جوجه
• rosyjski: (1.1) цыплёнок; (2.1) чёрт!
• ukraiński: (1.1) курча n
• wilamowski: (1.1) hinła
• wolof: (1.1) ginaar

źródła: